(எம்.ஏ.றமீஸ்)
ஆழ்கடல் மீன்பிடித்தொழில் நிமித்தம் கடந்த டிசம்பர் மாதம் 24ஆம் திகதி ஒலுவில் மீன்பிடித் துறைமுகத்திலிருந்து கடலுக்கு சென்றவர்கள் இரண்டு மாதங்களின் பின்னர் மாலைதீவு நாட்டில் இருந்து நேற்று முன்தினம் காலை நாடு திரும்பியுள்ளனர்.
கல்முனைக்குடியைச் சேர்ந்த ஆறு மீனவர்கள் ஒலுவில் துறைமுகத்தில் தரித்து வைக்கப்பட்டிருந்த இரண்டு வள்ளங்களில் தொழில் நிமித்தம் கடலுக்குச் சென்றனர். இவர்கள் ஐந்து நாட்கள் கொண்ட காலப்பகுதிக்குள் கடலில் மீன்களைப் பிடித்துவிட்டுக் கரை திரும்புவது வழக்கமாகும்.
கடந்த டிசம்பர் 24ஆம் திகதி இவ்வாறு கடலுக்குச் சென்றவர்கள் குறிப்பிட்ட காலப்பகுதிக்குள் தாம் கொண்டுசென்ற இயந்திரப்படகுகளுடன் காணாமல் போயிருந்தனர்.
இரண்டு வாரங்கள் கடந்த நிலையில் கரைக்குத் திரும்பாததால் அவர்களின் உறவினர்கள் தொடர்பினை ஏற்படுத்த முயற்சித்தனர். ஆனால் அவர்களை தொடர்புகொள்ள முடியவில்லை. இதனால் காணாமல்போன மீனர்வர்களைத் தேடும் முயற்சியில் பொதுமக்களும், மீனவர்களும், படையினரும், அரசியல்வாதிகளும் தம்மாலான முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர்.
இதற்கமைவாக கடந்த ஜனவரி மாதம் ஐந்தாம் திகதி ஒரு படகில் பயணித்தவர்களும், ஜனவரி 12ஆம் திகதி மற்றைய படகில் பயணித்தவர்களும் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருந்த நிலையில் மாலைதீவு நாட்டின் கடற்படையினரின் உதவியால் சோமாலிய நாட்டு கடல் எல்லையில் வைத்து இவர்கள் மீட்கப்பட்டனர்.
இதனைத் தொடர்ந்து இம்மீனவர்கள் ஆறுபேரும் மாலைதீவு நாட்டுக்கு கரைசேர்க்கப்பட்டனர். மாலைதீவில் தங்கவைக்கப்பட்டவர்களை ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவரும் அமைச்சருமான ரவூப் ஹக்கீமின் ஏற்பாட்டில் விளையாட்டுத் துறை பிரதி அமைச்சர் எச்.எம்.எம்.ஹரீஸ் நேரில் சென்று பார்வையிட்டு இவர்களுக்கான உதவிகளையும் மேற்கொண்டார்.
இம்மீனவர்கள் மாலைதீவிலிருந்து கடல் மார்க்கமாக இலங்கைக்கு வருவதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்த போதிலும் காலநிலை சீர்கேட்டின் காரணமாக விமானம் மூலம் ஐந்து மீனவர்கள் நேற்றைய தினம் தாயகம் திரும்பினர். இவர்களின் ஒரு மீனவர் தமது வள்ளங்களை நாட்டிற்கு கொண்டு வரும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டு வருவதால் மாலைதீவில் தங்கியுள்ளார். இம்மீனவர்கள் தமது அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்.
ஆழ்கடல் மீன்பிடித்தொழில் நிமித்தம் கடந்த டிசம்பர் மாதம் 24ஆம் திகதி ஒலுவில் மீன்பிடித் துறைமுகத்திலிருந்து கடலுக்கு சென்றவர்கள் இரண்டு மாதங்களின் பின்னர் மாலைதீவு நாட்டில் இருந்து நேற்று முன்தினம் காலை நாடு திரும்பியுள்ளனர்.
கல்முனைக்குடியைச் சேர்ந்த ஆறு மீனவர்கள் ஒலுவில் துறைமுகத்தில் தரித்து வைக்கப்பட்டிருந்த இரண்டு வள்ளங்களில் தொழில் நிமித்தம் கடலுக்குச் சென்றனர். இவர்கள் ஐந்து நாட்கள் கொண்ட காலப்பகுதிக்குள் கடலில் மீன்களைப் பிடித்துவிட்டுக் கரை திரும்புவது வழக்கமாகும்.
கடந்த டிசம்பர் 24ஆம் திகதி இவ்வாறு கடலுக்குச் சென்றவர்கள் குறிப்பிட்ட காலப்பகுதிக்குள் தாம் கொண்டுசென்ற இயந்திரப்படகுகளுடன் காணாமல் போயிருந்தனர்.
இரண்டு வாரங்கள் கடந்த நிலையில் கரைக்குத் திரும்பாததால் அவர்களின் உறவினர்கள் தொடர்பினை ஏற்படுத்த முயற்சித்தனர். ஆனால் அவர்களை தொடர்புகொள்ள முடியவில்லை. இதனால் காணாமல்போன மீனர்வர்களைத் தேடும் முயற்சியில் பொதுமக்களும், மீனவர்களும், படையினரும், அரசியல்வாதிகளும் தம்மாலான முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர்.
இதற்கமைவாக கடந்த ஜனவரி மாதம் ஐந்தாம் திகதி ஒரு படகில் பயணித்தவர்களும், ஜனவரி 12ஆம் திகதி மற்றைய படகில் பயணித்தவர்களும் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருந்த நிலையில் மாலைதீவு நாட்டின் கடற்படையினரின் உதவியால் சோமாலிய நாட்டு கடல் எல்லையில் வைத்து இவர்கள் மீட்கப்பட்டனர்.
இதனைத் தொடர்ந்து இம்மீனவர்கள் ஆறுபேரும் மாலைதீவு நாட்டுக்கு கரைசேர்க்கப்பட்டனர். மாலைதீவில் தங்கவைக்கப்பட்டவர்களை ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவரும் அமைச்சருமான ரவூப் ஹக்கீமின் ஏற்பாட்டில் விளையாட்டுத் துறை பிரதி அமைச்சர் எச்.எம்.எம்.ஹரீஸ் நேரில் சென்று பார்வையிட்டு இவர்களுக்கான உதவிகளையும் மேற்கொண்டார்.
இம்மீனவர்கள் மாலைதீவிலிருந்து கடல் மார்க்கமாக இலங்கைக்கு வருவதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்த போதிலும் காலநிலை சீர்கேட்டின் காரணமாக விமானம் மூலம் ஐந்து மீனவர்கள் நேற்றைய தினம் தாயகம் திரும்பினர். இவர்களின் ஒரு மீனவர் தமது வள்ளங்களை நாட்டிற்கு கொண்டு வரும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டு வருவதால் மாலைதீவில் தங்கியுள்ளார். இம்மீனவர்கள் தமது அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்.
முகம்மது அபூபக்கர் அலாவுதீன்
முகம்மது அபூபக்கர் அலாவுதீன் கருத்துத் தெரிவிக்கையில், நான் கல்முனைக்குடி முதலாம் பிரிவில் வசித்து வருகின்றேன். கடற்றொழிலை நம்பியே எனது வாழ்வு கழிந்து கொண்டிருக்கின்றது.
கடற்றொழிலில் சுமார் 38 வருடங்களாக நான் ஈடுபட்டு வருகின்றேன். நீண்ட காலமாக இத்தொழிலில் ஈடுபட்டு வந்த நான் அண்மையில் எனது உடல் நிலை சுகவீனம் காரணமாக சற்றுத் தளர்வுற்றிருந்ததால் இத்தொழிலில் சொற்ப காலம் ஈடுபட முடியாமல் இருந்தது.
அதனால் சில காலம் நான் ஓய்வினை எடுக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தேன்.
எனது உடல் நிலை தேறியதன் பின்னர் கடலுக்குச் சென்றுவர கடந்த டிசம்பர் மாதம் 24ஆம் திகதி சென்றவேளையில்தான் துளியும் எதிர்பாராத விதமாக அந்தப் பயங்கரச் சம்பவம் இடம்பெற்றது.
ஐந்து நாட்களில் வீடு திரும்பலாம் என்ற நினைவோடு கடலில் பொழுதினைக் கழித்த நான் இரண்டு மாதங்கள் குடும்பத்தவர்களின் முகத்தினைக் காணாமல் இருப்பேன் என்று எண்ணிக்கூடப் பார்க்கவில்லை.
தொழிலை முடித்துக் கொண்டு கரைசேர வந்து கொண்டிருந்தபோது காற்றின் வேகம் படிப்படியாகக் கூடியதால் நாம் வள்ளங்கள் சகிதம் எங்கோ நீரில் அள்ளுண்டு போனோம். ஒரு சில மணி நேரத்தின் பின்னர் எமது வள்ளத்திலிருந்த எரிபொருளும் தீர்ந்து போனது. எவ்வளவோ முயற்சித்தும் கரையினைக் கண்டு கொள்ள எம்மால் முடியாமல் போனது.
எமது வள்ளங்களில் கட்டப்பட்டிருந்த பாய்கள் மூலம் காற்றின் திசையினூடே நாம் எமது விருப்பிற்குப் புறம்பாக பயணிக்க வேண்டியிருந்தது. எமது வாழ்வு இத்தோடு நிறைவு பெறப் போகின்றது. இத்தோடு தலைவிதி முடிகின்றது என மிகுந்த பீதிக்கு மத்தியில் இறைவனிடம் பிரார்த்தனை மேற்கொண்டோம். நாம் ஐந்து நாட்களுக்குப் போதுமாக கொண்டு சென்ற உணவுப் பொருட்களும் தீர்ந்து போயின. எம்மிடம் சொற்ப அரிசியும் தண்ணீருமே எஞ்சியிருந்தன. அவற்றை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பயன்படுத்த முயற்சித்தோம். சிறிது அரிசியினை தண்ணீரிட்டு கலக்கி விட்டு கஞ்சியினைப்போல் சில நாட்கள் அருந்தி வந்தோம்.
இவ்வாறு சுமார் இருபது நாட்கள் கடலில் தத்தளித்தபடியே இருந்தபோதுதான் மாலைத்தீவு கடற்படையினர் எம்மைக் காப்பாற்றினர். இவ் அனுபவமானது எனது வாழ்நாளில் என்றுமே மறக்க முடியாததாகும். இறந்தவர் மீண்டும் உயிர் பெற்ற நிலையினைத்தான் நான் உணர்கின்றேன் என்றார்.
முகம்மது அபூபக்கர் அலாவுதீன் கருத்துத் தெரிவிக்கையில், நான் கல்முனைக்குடி முதலாம் பிரிவில் வசித்து வருகின்றேன். கடற்றொழிலை நம்பியே எனது வாழ்வு கழிந்து கொண்டிருக்கின்றது.
கடற்றொழிலில் சுமார் 38 வருடங்களாக நான் ஈடுபட்டு வருகின்றேன். நீண்ட காலமாக இத்தொழிலில் ஈடுபட்டு வந்த நான் அண்மையில் எனது உடல் நிலை சுகவீனம் காரணமாக சற்றுத் தளர்வுற்றிருந்ததால் இத்தொழிலில் சொற்ப காலம் ஈடுபட முடியாமல் இருந்தது.
அதனால் சில காலம் நான் ஓய்வினை எடுக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தேன்.
எனது உடல் நிலை தேறியதன் பின்னர் கடலுக்குச் சென்றுவர கடந்த டிசம்பர் மாதம் 24ஆம் திகதி சென்றவேளையில்தான் துளியும் எதிர்பாராத விதமாக அந்தப் பயங்கரச் சம்பவம் இடம்பெற்றது.
ஐந்து நாட்களில் வீடு திரும்பலாம் என்ற நினைவோடு கடலில் பொழுதினைக் கழித்த நான் இரண்டு மாதங்கள் குடும்பத்தவர்களின் முகத்தினைக் காணாமல் இருப்பேன் என்று எண்ணிக்கூடப் பார்க்கவில்லை.
தொழிலை முடித்துக் கொண்டு கரைசேர வந்து கொண்டிருந்தபோது காற்றின் வேகம் படிப்படியாகக் கூடியதால் நாம் வள்ளங்கள் சகிதம் எங்கோ நீரில் அள்ளுண்டு போனோம். ஒரு சில மணி நேரத்தின் பின்னர் எமது வள்ளத்திலிருந்த எரிபொருளும் தீர்ந்து போனது. எவ்வளவோ முயற்சித்தும் கரையினைக் கண்டு கொள்ள எம்மால் முடியாமல் போனது.
எமது வள்ளங்களில் கட்டப்பட்டிருந்த பாய்கள் மூலம் காற்றின் திசையினூடே நாம் எமது விருப்பிற்குப் புறம்பாக பயணிக்க வேண்டியிருந்தது. எமது வாழ்வு இத்தோடு நிறைவு பெறப் போகின்றது. இத்தோடு தலைவிதி முடிகின்றது என மிகுந்த பீதிக்கு மத்தியில் இறைவனிடம் பிரார்த்தனை மேற்கொண்டோம். நாம் ஐந்து நாட்களுக்குப் போதுமாக கொண்டு சென்ற உணவுப் பொருட்களும் தீர்ந்து போயின. எம்மிடம் சொற்ப அரிசியும் தண்ணீருமே எஞ்சியிருந்தன. அவற்றை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பயன்படுத்த முயற்சித்தோம். சிறிது அரிசியினை தண்ணீரிட்டு கலக்கி விட்டு கஞ்சியினைப்போல் சில நாட்கள் அருந்தி வந்தோம்.
இவ்வாறு சுமார் இருபது நாட்கள் கடலில் தத்தளித்தபடியே இருந்தபோதுதான் மாலைத்தீவு கடற்படையினர் எம்மைக் காப்பாற்றினர். இவ் அனுபவமானது எனது வாழ்நாளில் என்றுமே மறக்க முடியாததாகும். இறந்தவர் மீண்டும் உயிர் பெற்ற நிலையினைத்தான் நான் உணர்கின்றேன் என்றார்.
முகம்மது காசிம் அப்துல் வாஹித்
முகம்மது காசிம் அப்துல் வாஹித், இவ் அனுபவம் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில், கல்முனை- 01ஐச் சேர்ந்த நான் கடந்த நாற்பது வருடங்களாக கடல் தொழில் புரிந்து வருகின்றேன். கடலில் சில சில இடர்பாடுகள் கடந்த காலத்தில் வந்திட்ட போதிலும் இவ்வாறானதோர் பாரிய சம்பவம் நடந்தது எனது வாழ்நாளில் இதுவே முதலாவதாகும்.
நான் மரணித்து விடுவேன் என்று உறுதி செய்து சதா இறைவனிடம் பாவ மன்னிப்பினை கடலில் இருந்து மேற்கொண்டேன். இதுபோன்ற நிலையினை எந்தவொரு மீனவருக்கும் ஏற்படுத்தி விடாதே என இறைவனிடம் கையேந்தி பிரார்த்தித்தேன். அப்படியானதோர் பயங்கரம் மிகுந்த நிலைமைக்கு நான் ஆளாக்கப்பட்டேன்.
திரும்பும் திசையெல்லாம் கடல் எல்லை. எங்கு செல்வது, எப்படி உயிர் தப்பிப்பது என்று எதுவுமே என்னால் எண்ணிப்பார்க்க முடியாத அபாயம் கொண்ட சூழ்நிலை. நான் அடைந்த துயரத்திற்கு அளவே இல்லை. வார்த்தைகளால் வர்ணிக்க முடியாத வலி.
உயிர்வாழ எஞ்சியிருந்த ஒரே ஒரு ஆயுதம் நாம் கொண்டு சென்ற சொற்ப நீரும் அரிசியும்தான். பசியினால் நான் சோர்ந்து போனேன். ஒவ்வொரு விநாடியும் உயிர் பிரியும் வலியினைத்தான் நான் உணர்ந்து கொண்டேன்.
எம்மை மாலைதீவு கடற்படையினர் வந்து காப்பாற்றியது கனவினைப் போல் இருக்கிறது. அவர்கள் எம்மை மீட்டு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டபோது பசியினைப் போக்க எமக்கு உண்ண ஏதாவது தாருங்கள் என்று கேட்டேன். அப்போது அவர்கள் கொண்டு வந்த உணவுப் பொருட்களை உண்டபோதுதான் போன உயிர் மீண்டும் திரும்பியது என்றார்.
முகம்மது காசிம் அப்துல் வாஹித், இவ் அனுபவம் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில், கல்முனை- 01ஐச் சேர்ந்த நான் கடந்த நாற்பது வருடங்களாக கடல் தொழில் புரிந்து வருகின்றேன். கடலில் சில சில இடர்பாடுகள் கடந்த காலத்தில் வந்திட்ட போதிலும் இவ்வாறானதோர் பாரிய சம்பவம் நடந்தது எனது வாழ்நாளில் இதுவே முதலாவதாகும்.
நான் மரணித்து விடுவேன் என்று உறுதி செய்து சதா இறைவனிடம் பாவ மன்னிப்பினை கடலில் இருந்து மேற்கொண்டேன். இதுபோன்ற நிலையினை எந்தவொரு மீனவருக்கும் ஏற்படுத்தி விடாதே என இறைவனிடம் கையேந்தி பிரார்த்தித்தேன். அப்படியானதோர் பயங்கரம் மிகுந்த நிலைமைக்கு நான் ஆளாக்கப்பட்டேன்.
திரும்பும் திசையெல்லாம் கடல் எல்லை. எங்கு செல்வது, எப்படி உயிர் தப்பிப்பது என்று எதுவுமே என்னால் எண்ணிப்பார்க்க முடியாத அபாயம் கொண்ட சூழ்நிலை. நான் அடைந்த துயரத்திற்கு அளவே இல்லை. வார்த்தைகளால் வர்ணிக்க முடியாத வலி.
உயிர்வாழ எஞ்சியிருந்த ஒரே ஒரு ஆயுதம் நாம் கொண்டு சென்ற சொற்ப நீரும் அரிசியும்தான். பசியினால் நான் சோர்ந்து போனேன். ஒவ்வொரு விநாடியும் உயிர் பிரியும் வலியினைத்தான் நான் உணர்ந்து கொண்டேன்.
எம்மை மாலைதீவு கடற்படையினர் வந்து காப்பாற்றியது கனவினைப் போல் இருக்கிறது. அவர்கள் எம்மை மீட்டு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டபோது பசியினைப் போக்க எமக்கு உண்ண ஏதாவது தாருங்கள் என்று கேட்டேன். அப்போது அவர்கள் கொண்டு வந்த உணவுப் பொருட்களை உண்டபோதுதான் போன உயிர் மீண்டும் திரும்பியது என்றார்.
எம்.ஐ.அப்துல் வஹாப்
சாய்ந்தமருது -03 இனைச் சேர்ந்த எம்.ஐ.அப்துல் வஹாப் குறிப்பிடுகையில், கடந்த 30 வருட காலமாக நான் கடல் தொழிலில் ஈடுபட்டு வருகின்றேன். கடல்தான் எனக்கு வாழ்வாதாரம் கொடுப்பது. அந்தக் கடல்தான் என்னை அழிக்கப் போகின்றது என்று முடிவினை எடுக்கும் அளவிற்கு இச்சம்பவம் என் மனதில் பசுமரத்தாணி போல் பதிந்து விட்டது.
நாம் உயிருக்காகப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் போது யாராவது நம்மைக் கண்டும் காணாதது போல் சென்றால் எப்படிக் கவலை ஏற்படும். அவ்வாறானதோர் நிலைமையினை கடற்பரப்பில் நாமும் முகம் கொண்டோம்.
கடலில் சுமார் 15 நாட்கள் கழிகின்ற வேளையில் எம் அருகில் ஒரு கப்பல் சென்று கொண்டிருந்தது. அப்போது எம் எல்லோருக்கும் நாம் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவோம் என்ற உறுதியான நிலை தோன்றியது. கப்பலைக் கண்டு கைகளை உயர்த்தி காப்பாற்றுங்கள் காப்பாற்றுங்கள் என்று கதறியவாறு கெஞ்சிக் கொண்டு போராடினோம். ஆனால் அந்தக் கப்பல் மாலுமியோ அதில் பயணித்தவர்களோ எம்மைக் காப்பாற்றுவதற்காக எந்த வித முயற்சியினையும் மேற்கொள்ளவில்லை.
அவர்கள் எம்மைக் கண்டும் காணாதவர்கள் போல் சென்று விட்டார்கள். எமக்கிருந்த கடைசி நம்பிக்கையும் அத்தோடு புதைந்து போனது.
இவ்வாறிருக்கும் போதுதான் மற்றுமொரு கப்பலும் எம் அருகில் பயணித்தது. அதேபோலான நிலைதான் மீண்டும் எமக்கு நேர்ந்தது. எம்மைக் காப்பாற்றுவதற்காக எவருமே முன்வராதது கடலில் நாம் தத்தளித்தததைவிட மிக கொடூரமான நிலையாகும் என்றார். (நன்றி - விடிவெள்ளி)
சாய்ந்தமருது -03 இனைச் சேர்ந்த எம்.ஐ.அப்துல் வஹாப் குறிப்பிடுகையில், கடந்த 30 வருட காலமாக நான் கடல் தொழிலில் ஈடுபட்டு வருகின்றேன். கடல்தான் எனக்கு வாழ்வாதாரம் கொடுப்பது. அந்தக் கடல்தான் என்னை அழிக்கப் போகின்றது என்று முடிவினை எடுக்கும் அளவிற்கு இச்சம்பவம் என் மனதில் பசுமரத்தாணி போல் பதிந்து விட்டது.
நாம் உயிருக்காகப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் போது யாராவது நம்மைக் கண்டும் காணாதது போல் சென்றால் எப்படிக் கவலை ஏற்படும். அவ்வாறானதோர் நிலைமையினை கடற்பரப்பில் நாமும் முகம் கொண்டோம்.
கடலில் சுமார் 15 நாட்கள் கழிகின்ற வேளையில் எம் அருகில் ஒரு கப்பல் சென்று கொண்டிருந்தது. அப்போது எம் எல்லோருக்கும் நாம் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவோம் என்ற உறுதியான நிலை தோன்றியது. கப்பலைக் கண்டு கைகளை உயர்த்தி காப்பாற்றுங்கள் காப்பாற்றுங்கள் என்று கதறியவாறு கெஞ்சிக் கொண்டு போராடினோம். ஆனால் அந்தக் கப்பல் மாலுமியோ அதில் பயணித்தவர்களோ எம்மைக் காப்பாற்றுவதற்காக எந்த வித முயற்சியினையும் மேற்கொள்ளவில்லை.
அவர்கள் எம்மைக் கண்டும் காணாதவர்கள் போல் சென்று விட்டார்கள். எமக்கிருந்த கடைசி நம்பிக்கையும் அத்தோடு புதைந்து போனது.
இவ்வாறிருக்கும் போதுதான் மற்றுமொரு கப்பலும் எம் அருகில் பயணித்தது. அதேபோலான நிலைதான் மீண்டும் எமக்கு நேர்ந்தது. எம்மைக் காப்பாற்றுவதற்காக எவருமே முன்வராதது கடலில் நாம் தத்தளித்தததைவிட மிக கொடூரமான நிலையாகும் என்றார். (நன்றி - விடிவெள்ளி)