எம்.எம்.ஏ.ஸமட்
இலங்கையின் சமகால நாட்கள் பல்வேறு பேசுபொருள்களுடன் நகர்ந்து செல்கின்றன. வேலையற்ற பட்டதாரிகளின் போராட்டங்கள், நிலமீட்பு போராட்டங்கள், காணாமல் போன அல்லது காணாமலாக்கப்பட்டவர்களை கண்டுபிடித்துத்தாருங்கள் எனக் கண்ணீர்விட்டழுது நடந்தேறுகின்ற போராட்டங்கள் என வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் தொடராகப் போராட்டங்களும் ஆர்ப்பாட்டங்களும் நடைபெற்று வருகின்றன.
இடையிடையே சிறு சிறு விடயங்களுக்கான போராட்டங்களும் தொடங்கப்பட்டு தொடராமல் முடிவடைகின்றன. இவ்வாறு பாதிக்கப்பட்ட தரப்புகளின் மத்தியிலிருந்து எழுகின்ற உணர்வுகளின் அதிர்வுகள் பல்வேறு வடிவங்களில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.
தெற்கிலும், தனியார் கல்வி நிறுவனங்களுக்கெதிரான போராட்டங்கள், அரச அபிவிருத்திக்கு எதிராகவும், ஆதரவாகவும் நடைபெறுகின்ற போராட்டங்கள், பணிப்பகிஷ்கரிப்புக்கள், அதற்கான ஆயத்தங்கள் என சமகால நாட்களின் செய்திகளோடு ஆங்காங்கே தற்கொலைகள், சிறுவர், பெண்கள் மீதான பாலியல் துஷ்பிரயோகங்கள், கொள்ளை, கொலை என்ற குற்றச்செயல்கள் மாணவர்களின் அத்துமீறல்கள் என பல்வேறு சகித்துக்கொள்ள முடியாத சம்பவங்கள் இடம்பெற்றுவருவதையும் அவதானிக்க முடிகிறது. இத்தகைய நிலைமைகளுக்கு மத்தியில், அரசியல் கட்சிகளுக்குள் ஏற்பட்டுள்ள இழுபறிநிலைகள், அறிக்கைப்போர்கள், வாதப் பிரதிவாதங்களும் அடங்குகின்றன.
போராட்டங்களும், ஆர்ப்பாட்டங்களும்
ஒரு பக்கம் மக்கள் உணர்வுகளை தூண்டியிருக்கின்ற சூழலில், அப்போராட்டங்களுக்கும் ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கும் சமூகங்களின் சில தரப்புக்கள் மத்தியிலிருந்து ஆதரவுக்கரங்களும் நீட்டப்பட்டுள்ள நிலையில், அரசியல் கட்சிகளுக்குள் நடந்தேறுகின்ற வெட்டுக்குத்துக்களும், ஏமாற்றங்களும், வீராப்புப் பேச்சுக்களும், எதிர்ப்பலைகளும் இக்கட்சிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் மக்களை வெறுப்புணர்வுகளுக்குள் தள்ளியுள்ளதையும் மக்களின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை உருவாக்கியிருப்பதையும் காணமுடிகிறது.
ஐ.நா.வின் மனித உரிமைகள் பேரவையின் 35ஆவது கூட்டத் தொடர் நடந்துகொண்டிருக்கின்ற இக்காலகட்டத்தில், இலங்கை அரசினால் கோரப்பட்டுள்ள கால அவகாசத்தை வழங்கக் கூடாது என தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பைச் சேர்ந்த 8 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கைச்சாத்திட்டு பேரவைக்கு அனுப்பி வைத்துள்ள நிலையில், கூட்டமைப்பின் எஞ்சிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கால அவகாசம் வழங்குவதை நியாயப்படுத்தியிருக்கின்றனர்.
இவ்வாறு நியாயப்படுத்தப்பட்டுள்ளமை தமிழ் அரசியல் தரப்பிலும், மக்கள் மத்தியிலும் பல்வேறு உணர்வலைகளை ஏற்படுத்தியுள்ளன. அவற்றுக்கான ஆதரவு, எதிர்ப்பு என்ற இரு வடிவங்களில் தமிழ் மக்களின் உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாக பல்வேறு கருத்துக்கள் வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன.
இத்தருணத்தில், முஸ்லிம்களின் அதிகப்படியான வாக்குகளைப் பெறும் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் ஏற்பட்டுள்ள பதவி பறிப்பு, பதவி விலக்கல் மற்றும் பதவி துறப்பு அவற்றோடு தலைமையின் செயற்பாடுகள், கருத்துக்கள், மேடைப் பேச்சுக்கள் என்பவை இக்கட்சியின் ஆரம்பகாலப் போராளிகளை ஆத்திரத்துக்குள் தள்ளியுள்ளது. அவர்களின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. எச்சரிக்கைக் குறிப்புக்களை விடுக்கச் செய்துள்ளன.
'தாருஸ்ஸலாம் மறைக்கப்பட்ட மர்மங்கள்' என்ற தொகுப்பானது தாருஸ்ஸலாம் மீட்பு முன்னணி என்ற அமைப்பொன்றினால் வெளியிடப்பட்டுள்ளதைத் தொடர்ந்து நடந்தேறிய நிகழ்வுகளின் பின்னரான நாட்களில் இக்கட்சி குறித்தான விமர்சனங்களையும் இக்கட்சியின் ஆரம்பகாலப் போராளிகளிடமிருந்து எழுகின்ற உணர்வுகளின் அதிர்வுகளையும் அதிகம் அவதானிக்க முடிகிறது.
குறிப்பாக கிழக்கு மாகாணத்தின் அம்பாறை மாவட்டத்தில் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தொடர்பான விமர்சனங்கள் பேசுபொருளாக மாறியிருக்கிறது. இந்நிலமையானது இக்கட்சியினது ஆரோக்கியத்தைக் கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளதோடு முஸ்லிம் அரசியலிலும் பலவீனத்தை ஏற்படுத்தும் சாத்தியக்கூற்றையும் தோற்றுவித்திருக்கிறது.
இத்தகைய சூழ்நிலையில், முஸ்லிம் அரசியல் தொடர்பான வரலாற்றை பின்நோக்கிப் பார்க்க வேண்டிய கடப்பாடும் காணப்படுகிறது. ஏனெனில, தனித்துவமிழந்து காணப்பட்ட முஸ்லிம் அரசியல், அஷ்ரப் எனும் ஆளுமையின் அரசியல் பிரவேசத்தினூடாக தனித்துவம் பெற்றதுடன் அவரது யுக முடிவானது தனித்துவம் என்ற போர்வைக்குள் தனித்துவமிழந்த செயற்பாடுகள் பலவற்றை முஸ்லிம் அரசியலில் அரங்கேற்றியிருக்கிறது.
மக்களை அடகுவைத்து தங்களின் வளங்களை அதிகரித்துக்கொள்வதற்காக நடந்தேறிய அரசியல் அரங்கேற்றங்களுக்கு ஒத்துழைத்தவர்களே அவ்வரங்கேற்றங்கள் குறித்து அறிவிப்பதன் ஊடாக அறியமுடிகிறது.
முஸ்லிம் அரசியலும் பார்வையும்
பன்முக இனக்குழுமங்களைக் கொண்ட இலங்கையின் அரசியல் வரலாற்றில் முஸ்லிம் அரசியல் பல வரலாற்றுப் படிமங்களையும் யுகங்களையும் தாங்கியுள்ளது. இந்த வரலாற்றுப் படிமங்கள் மற்றும் யுகங்களில் வடக்கு, கிழக்கு மற்றும் தென்னிலங்கையில் வாழ்ந்து மறைந்த மற்றும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளின் வகிபங்கு குறிப்பிட்டுச் சொல்லத்தக்கது.
வடக்கு, கிழக்கு முஸ்லிம்கள் பார்வையில் முஸ்லிம் அரசியல் மூன்று யுகங்களாக எடுத்து நோக்கப்படுகிறது. அதில் ஒன்று மறைந்த ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸின் ஸ்தாபகத் தலைவர் எம்.எச்.எம். அஷ்ரபின் அரசியல் யுகத்திற்கு முன்னதான அரசியல் யுகம், இரண்டாவது அஷ்ரபின் அரசியல் கால யுகம், மூன்றாவதானது அஷ்ரபின் மறைவுக்கு பின்னரான யுகம்.
இலங்கை முஸ்லிம்களின் குடித்தொகையில் மூன்றில் இரண்டு பங்கினர் வடக்கு மற்றும் கிழக்கிற்கு வெளியே வாழ்ந்தாலும, பல்வேறு அரசியல் பின்னணியில் தென்னிலங்கை முஸ்லிம் அரசியல் பார்வை இருந்தாலும், வடக்கு மற்றும் கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்களால் இம்மூன்று யுக அரசியல் பார்வையே முதன்மை பெறுகிறது.
இவ்வாறுள்ள முஸ்லிம் அரசியல் யுக வரலாறுகளை தேர்தல்களை மையப்படுத்தி கடந்த கால, நிகழ்கால மற்றும் எதிர்கால அரசியல் காலங்களாக நோக்கும்போதுதான் முஸ்லிம் அரசியல் எவ்வாறு பயணித்திருக்கிறது. மக்களின் எதிர்பார்ப்புக்களும் அபிலாஷைகளும் எந்தளவுக்கு பூர்த்தி செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இலக்குகளினூடான பயணத்தில் முஸ்லிம் அரசியல் இருந்துள்ளதா அல்லது சுயநல மேம்பாட்டுக்கான அரசியல் பயணமாக முஸ்லிம் அரசியல் முன்னெடுக்கப்பட்டுள்ளதா எதிர்கால அரசியல் எவ்வாறு அமையப்போகிறது போன்ற பல்வேறு வினாக்கள் எழுகின்றன.
1948ஆம் ஆண்டு இந்நாடு சுதந்திரமடைவதற்கு முன்னும் சுதந்திரமடைந்த ஓரிரு ஆண்டு காலப் பகுதிகளுக்குள்ளும் இலங்கையின் தேசிய இனங்களான சிங்கள, தமிழ் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய தலைவர்கள் அரசியலினூடாக மக்களை ஒன்றிணைப்பதற்காக அவரவர் சமூகம் சார்பாக அரசியல் கட்சிகளை உருவாக்கினர்.
ஆனால், தேசிய இனமான முஸ்லிம் சமூகத்திற்காக அக்காலப் பகுதியில் வாழ்ந்த முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளினால் பலமிக்க அரசியல் கட்சியொன்றை உருவாக்குவதற்கான முயற்சிகள் பேசப்படக் கூடிய அளவிற்கு முன்னெடுக்கப்படவில்லை என்பதை வரலாற்றில் அவதானிக்க முடிகிறது.
சிறியளவிலான முயற்சிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டு அவற்றின் பயனாக இஸ்லாமிய ஐக்கிய முன்னணி, இஸ்லாமிய சோஷலிச முன்னணி, மார்க்ஸிய எதிர்ப்பு முன்னணி, கொழும்பு முஸ்லிம் ஐக்கிய முன்னணி, கிழக்கிலங்கை முஸ்லிம் ஐக்கிய முன்னணி எனப் பல அரசியல் ஸ்தாபனங்கள் ஸ்தாபிக்கப்பட்ட போதிலும், அந்த ஸ்தாபனங்களினால் முஸ்லிம் சமூகத்தின் மத்தியிலும் தேசிய அரசியலிலும் நிலைத்திருக்க முடியவில்லை. சமூகத்தின் பெரும்பாலானோரை ஒரு தனித்துவ அரசியல் கட்சியினூடாக ஒன்றிணைக்கவும் இயலவில்லை.
அஷ்ரபின் யுகத்திற்கு முன்னராக அரசியல் யுகத்தில் வடக்கு, கிழக்கு மற்றும் தென்னிலங்கை முஸ்லிம்கள் உட்பட இந்நாட்டின் பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியிலும் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியிலும் அங்கம் வகித்த முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளின் செயற்பாட்டாளர்களாகவும் ஆதரவாளர்களாகவுமே செயற்பட்டிருக்கிறார்கள்.
பெரும்பான்மை தனிக்கட்சிப்பலத்துடன் இந்நாட்டை மாறி மாறி ஆட்சி செய்த ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியிலும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியிலும் மக்கள் பிரதிநிதிகளாக இருந்தவர்கள், இக்கட்சிகளினூடக தேர்தல்களில் போட்டியிட்டவர்கள் தேர்தல் காலங்களில் தங்களது ஆதாரவாளர்களையும், செயற்பாட்டாளர்களையும் மோதவிடும் அரசியல் கலாசாரத்தையும் பின்பற்றிச் செயற்பட்டு வெற்றிபெற்றிருக்கிறார்கள் என்ற வரலாற்று பின்னணியும் காணப்படுகிறது.
அவ்வாறான நிலை சமகால முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளினால் குறிப்பாக முஸ்லிம் காங்கிரஸினால் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறதா என்ற கேள்வி எழுப்பப்படுகிறது. ஏனெனில், கடந்த வெள்ளிக் கிழமை நிந்தவூரில் நடைபெற்ற மரத்தின் வேர்களுக்கு விளம்பல் என்ற கூட்டத்தைத் தடைசெய்வதற்கான முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டமை இக்கேள்விக்கான காரணமாக அமைகிறது.
அஷ்ரபின் யுகத்திற்கு முன்னரான காலங்களில் நடைபெற்ற தேர்தல்களினூடாக பாராளுமன்றத்திற்குத் தெரிவு செய்யப்பட்ட மக்கள் பிரதிநிதிகள் முஸ்லிம் சமூகத்தின் உரிமைகள் தொடர்பில் அதிக அக்கறை செலுத்தாது சலுகைகளுக்கு முக்கியத்துவம் வழங்கி அதனூடாக தாங்களும் அனுபவித்துக் கொண்டு, தங்களை ஆதரித்தவர்கள், தங்களுக்காக செயற்பட்டவர்களின் தேவைகள், நலன்களில் முன்னுரிமை வழங்கி, பிரதேச அபிவிருத்தியிலும் முடிந்தளவைச் செய்து தங்களது அரசியல் பயணத்தை தொடர்ந்திருக்கிறார்கள்.
பழம்பெரும் அரசியல்வாதிகளாகக் கருதப்பட்டவர்களும் அவர்களுக்கு பக்கபலமாக இயக்கங்களை ஸ்தாபித்து செயற்பட்டவர்களும் அடுத்த தேர்தல் வெற்றி பற்றியும் பாராளுமன்ற பிரதிநிதித்துவம் பற்றியும் சிந்தித்தார்களே தவிர, சமூகத்தின் உரிமைகளுக்காக குரல் கொடுக்கக் கூடிய, சமூகத்தின் உரிமைகளை பெறுவதற்கு உழைக்கக் கூடியவர்களாக அவர்களில் பெரும்பாலானோர் செயற்பட்டிருப்பதாக முஸ்லிம் அரசியல் வரலாற்றில் அவதானிக்கக் கூடியதாகவில்லை. அவ்வாறானதொரு சூழ்நிலையில்தான் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் ஸ்தாபிக்கப்பட்டது. இக்கட்சி ஸ்தாபிக்கப்பட்டதன் நோக்கம் பதவிகளைப் பெறுவதற்கோ பணத்தை அள்ளிக்கொள்வதற்கோ அல்ல. மாறாக இந்நாட்டில் வாழ்கின்ற முஸ்லிம்களின் பறிக்கப்பட்ட உரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கும் தனித்துவ சமூகமொன்று சுதந்திரமாக வாழ்வதற்கான உரிமைகளைப் பெறுவதற்குமாகும். ஆனால், சமகாலத்தில் இந்நிலை தலைகீழாக மாற்றப்பட்டிருக்கிறது என்பதை மாத்திரமே அவதானிக்க முடிகிறது.
தெற்கிலும், தனியார் கல்வி நிறுவனங்களுக்கெதிரான போராட்டங்கள், அரச அபிவிருத்திக்கு எதிராகவும், ஆதரவாகவும் நடைபெறுகின்ற போராட்டங்கள், பணிப்பகிஷ்கரிப்புக்கள், அதற்கான ஆயத்தங்கள் என சமகால நாட்களின் செய்திகளோடு ஆங்காங்கே தற்கொலைகள், சிறுவர், பெண்கள் மீதான பாலியல் துஷ்பிரயோகங்கள், கொள்ளை, கொலை என்ற குற்றச்செயல்கள் மாணவர்களின் அத்துமீறல்கள் என பல்வேறு சகித்துக்கொள்ள முடியாத சம்பவங்கள் இடம்பெற்றுவருவதையும் அவதானிக்க முடிகிறது. இத்தகைய நிலைமைகளுக்கு மத்தியில், அரசியல் கட்சிகளுக்குள் ஏற்பட்டுள்ள இழுபறிநிலைகள், அறிக்கைப்போர்கள், வாதப் பிரதிவாதங்களும் அடங்குகின்றன.
போராட்டங்களும், ஆர்ப்பாட்டங்களும்
ஒரு பக்கம் மக்கள் உணர்வுகளை தூண்டியிருக்கின்ற சூழலில், அப்போராட்டங்களுக்கும் ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கும் சமூகங்களின் சில தரப்புக்கள் மத்தியிலிருந்து ஆதரவுக்கரங்களும் நீட்டப்பட்டுள்ள நிலையில், அரசியல் கட்சிகளுக்குள் நடந்தேறுகின்ற வெட்டுக்குத்துக்களும், ஏமாற்றங்களும், வீராப்புப் பேச்சுக்களும், எதிர்ப்பலைகளும் இக்கட்சிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் மக்களை வெறுப்புணர்வுகளுக்குள் தள்ளியுள்ளதையும் மக்களின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை உருவாக்கியிருப்பதையும் காணமுடிகிறது.
ஐ.நா.வின் மனித உரிமைகள் பேரவையின் 35ஆவது கூட்டத் தொடர் நடந்துகொண்டிருக்கின்ற இக்காலகட்டத்தில், இலங்கை அரசினால் கோரப்பட்டுள்ள கால அவகாசத்தை வழங்கக் கூடாது என தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பைச் சேர்ந்த 8 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கைச்சாத்திட்டு பேரவைக்கு அனுப்பி வைத்துள்ள நிலையில், கூட்டமைப்பின் எஞ்சிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கால அவகாசம் வழங்குவதை நியாயப்படுத்தியிருக்கின்றனர்.
இவ்வாறு நியாயப்படுத்தப்பட்டுள்ளமை தமிழ் அரசியல் தரப்பிலும், மக்கள் மத்தியிலும் பல்வேறு உணர்வலைகளை ஏற்படுத்தியுள்ளன. அவற்றுக்கான ஆதரவு, எதிர்ப்பு என்ற இரு வடிவங்களில் தமிழ் மக்களின் உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாக பல்வேறு கருத்துக்கள் வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன.
இத்தருணத்தில், முஸ்லிம்களின் அதிகப்படியான வாக்குகளைப் பெறும் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் ஏற்பட்டுள்ள பதவி பறிப்பு, பதவி விலக்கல் மற்றும் பதவி துறப்பு அவற்றோடு தலைமையின் செயற்பாடுகள், கருத்துக்கள், மேடைப் பேச்சுக்கள் என்பவை இக்கட்சியின் ஆரம்பகாலப் போராளிகளை ஆத்திரத்துக்குள் தள்ளியுள்ளது. அவர்களின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. எச்சரிக்கைக் குறிப்புக்களை விடுக்கச் செய்துள்ளன.
'தாருஸ்ஸலாம் மறைக்கப்பட்ட மர்மங்கள்' என்ற தொகுப்பானது தாருஸ்ஸலாம் மீட்பு முன்னணி என்ற அமைப்பொன்றினால் வெளியிடப்பட்டுள்ளதைத் தொடர்ந்து நடந்தேறிய நிகழ்வுகளின் பின்னரான நாட்களில் இக்கட்சி குறித்தான விமர்சனங்களையும் இக்கட்சியின் ஆரம்பகாலப் போராளிகளிடமிருந்து எழுகின்ற உணர்வுகளின் அதிர்வுகளையும் அதிகம் அவதானிக்க முடிகிறது.
குறிப்பாக கிழக்கு மாகாணத்தின் அம்பாறை மாவட்டத்தில் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தொடர்பான விமர்சனங்கள் பேசுபொருளாக மாறியிருக்கிறது. இந்நிலமையானது இக்கட்சியினது ஆரோக்கியத்தைக் கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளதோடு முஸ்லிம் அரசியலிலும் பலவீனத்தை ஏற்படுத்தும் சாத்தியக்கூற்றையும் தோற்றுவித்திருக்கிறது.
இத்தகைய சூழ்நிலையில், முஸ்லிம் அரசியல் தொடர்பான வரலாற்றை பின்நோக்கிப் பார்க்க வேண்டிய கடப்பாடும் காணப்படுகிறது. ஏனெனில, தனித்துவமிழந்து காணப்பட்ட முஸ்லிம் அரசியல், அஷ்ரப் எனும் ஆளுமையின் அரசியல் பிரவேசத்தினூடாக தனித்துவம் பெற்றதுடன் அவரது யுக முடிவானது தனித்துவம் என்ற போர்வைக்குள் தனித்துவமிழந்த செயற்பாடுகள் பலவற்றை முஸ்லிம் அரசியலில் அரங்கேற்றியிருக்கிறது.
மக்களை அடகுவைத்து தங்களின் வளங்களை அதிகரித்துக்கொள்வதற்காக நடந்தேறிய அரசியல் அரங்கேற்றங்களுக்கு ஒத்துழைத்தவர்களே அவ்வரங்கேற்றங்கள் குறித்து அறிவிப்பதன் ஊடாக அறியமுடிகிறது.
முஸ்லிம் அரசியலும் பார்வையும்
பன்முக இனக்குழுமங்களைக் கொண்ட இலங்கையின் அரசியல் வரலாற்றில் முஸ்லிம் அரசியல் பல வரலாற்றுப் படிமங்களையும் யுகங்களையும் தாங்கியுள்ளது. இந்த வரலாற்றுப் படிமங்கள் மற்றும் யுகங்களில் வடக்கு, கிழக்கு மற்றும் தென்னிலங்கையில் வாழ்ந்து மறைந்த மற்றும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளின் வகிபங்கு குறிப்பிட்டுச் சொல்லத்தக்கது.
வடக்கு, கிழக்கு முஸ்லிம்கள் பார்வையில் முஸ்லிம் அரசியல் மூன்று யுகங்களாக எடுத்து நோக்கப்படுகிறது. அதில் ஒன்று மறைந்த ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸின் ஸ்தாபகத் தலைவர் எம்.எச்.எம். அஷ்ரபின் அரசியல் யுகத்திற்கு முன்னதான அரசியல் யுகம், இரண்டாவது அஷ்ரபின் அரசியல் கால யுகம், மூன்றாவதானது அஷ்ரபின் மறைவுக்கு பின்னரான யுகம்.
இலங்கை முஸ்லிம்களின் குடித்தொகையில் மூன்றில் இரண்டு பங்கினர் வடக்கு மற்றும் கிழக்கிற்கு வெளியே வாழ்ந்தாலும, பல்வேறு அரசியல் பின்னணியில் தென்னிலங்கை முஸ்லிம் அரசியல் பார்வை இருந்தாலும், வடக்கு மற்றும் கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்களால் இம்மூன்று யுக அரசியல் பார்வையே முதன்மை பெறுகிறது.
இவ்வாறுள்ள முஸ்லிம் அரசியல் யுக வரலாறுகளை தேர்தல்களை மையப்படுத்தி கடந்த கால, நிகழ்கால மற்றும் எதிர்கால அரசியல் காலங்களாக நோக்கும்போதுதான் முஸ்லிம் அரசியல் எவ்வாறு பயணித்திருக்கிறது. மக்களின் எதிர்பார்ப்புக்களும் அபிலாஷைகளும் எந்தளவுக்கு பூர்த்தி செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இலக்குகளினூடான பயணத்தில் முஸ்லிம் அரசியல் இருந்துள்ளதா அல்லது சுயநல மேம்பாட்டுக்கான அரசியல் பயணமாக முஸ்லிம் அரசியல் முன்னெடுக்கப்பட்டுள்ளதா எதிர்கால அரசியல் எவ்வாறு அமையப்போகிறது போன்ற பல்வேறு வினாக்கள் எழுகின்றன.
1948ஆம் ஆண்டு இந்நாடு சுதந்திரமடைவதற்கு முன்னும் சுதந்திரமடைந்த ஓரிரு ஆண்டு காலப் பகுதிகளுக்குள்ளும் இலங்கையின் தேசிய இனங்களான சிங்கள, தமிழ் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய தலைவர்கள் அரசியலினூடாக மக்களை ஒன்றிணைப்பதற்காக அவரவர் சமூகம் சார்பாக அரசியல் கட்சிகளை உருவாக்கினர்.
ஆனால், தேசிய இனமான முஸ்லிம் சமூகத்திற்காக அக்காலப் பகுதியில் வாழ்ந்த முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளினால் பலமிக்க அரசியல் கட்சியொன்றை உருவாக்குவதற்கான முயற்சிகள் பேசப்படக் கூடிய அளவிற்கு முன்னெடுக்கப்படவில்லை என்பதை வரலாற்றில் அவதானிக்க முடிகிறது.
சிறியளவிலான முயற்சிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டு அவற்றின் பயனாக இஸ்லாமிய ஐக்கிய முன்னணி, இஸ்லாமிய சோஷலிச முன்னணி, மார்க்ஸிய எதிர்ப்பு முன்னணி, கொழும்பு முஸ்லிம் ஐக்கிய முன்னணி, கிழக்கிலங்கை முஸ்லிம் ஐக்கிய முன்னணி எனப் பல அரசியல் ஸ்தாபனங்கள் ஸ்தாபிக்கப்பட்ட போதிலும், அந்த ஸ்தாபனங்களினால் முஸ்லிம் சமூகத்தின் மத்தியிலும் தேசிய அரசியலிலும் நிலைத்திருக்க முடியவில்லை. சமூகத்தின் பெரும்பாலானோரை ஒரு தனித்துவ அரசியல் கட்சியினூடாக ஒன்றிணைக்கவும் இயலவில்லை.
அஷ்ரபின் யுகத்திற்கு முன்னராக அரசியல் யுகத்தில் வடக்கு, கிழக்கு மற்றும் தென்னிலங்கை முஸ்லிம்கள் உட்பட இந்நாட்டின் பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியிலும் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியிலும் அங்கம் வகித்த முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளின் செயற்பாட்டாளர்களாகவும் ஆதரவாளர்களாகவுமே செயற்பட்டிருக்கிறார்கள்.
பெரும்பான்மை தனிக்கட்சிப்பலத்துடன் இந்நாட்டை மாறி மாறி ஆட்சி செய்த ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியிலும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியிலும் மக்கள் பிரதிநிதிகளாக இருந்தவர்கள், இக்கட்சிகளினூடக தேர்தல்களில் போட்டியிட்டவர்கள் தேர்தல் காலங்களில் தங்களது ஆதாரவாளர்களையும், செயற்பாட்டாளர்களையும் மோதவிடும் அரசியல் கலாசாரத்தையும் பின்பற்றிச் செயற்பட்டு வெற்றிபெற்றிருக்கிறார்கள் என்ற வரலாற்று பின்னணியும் காணப்படுகிறது.
அவ்வாறான நிலை சமகால முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளினால் குறிப்பாக முஸ்லிம் காங்கிரஸினால் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறதா என்ற கேள்வி எழுப்பப்படுகிறது. ஏனெனில், கடந்த வெள்ளிக் கிழமை நிந்தவூரில் நடைபெற்ற மரத்தின் வேர்களுக்கு விளம்பல் என்ற கூட்டத்தைத் தடைசெய்வதற்கான முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டமை இக்கேள்விக்கான காரணமாக அமைகிறது.
அஷ்ரபின் யுகத்திற்கு முன்னரான காலங்களில் நடைபெற்ற தேர்தல்களினூடாக பாராளுமன்றத்திற்குத் தெரிவு செய்யப்பட்ட மக்கள் பிரதிநிதிகள் முஸ்லிம் சமூகத்தின் உரிமைகள் தொடர்பில் அதிக அக்கறை செலுத்தாது சலுகைகளுக்கு முக்கியத்துவம் வழங்கி அதனூடாக தாங்களும் அனுபவித்துக் கொண்டு, தங்களை ஆதரித்தவர்கள், தங்களுக்காக செயற்பட்டவர்களின் தேவைகள், நலன்களில் முன்னுரிமை வழங்கி, பிரதேச அபிவிருத்தியிலும் முடிந்தளவைச் செய்து தங்களது அரசியல் பயணத்தை தொடர்ந்திருக்கிறார்கள்.
பழம்பெரும் அரசியல்வாதிகளாகக் கருதப்பட்டவர்களும் அவர்களுக்கு பக்கபலமாக இயக்கங்களை ஸ்தாபித்து செயற்பட்டவர்களும் அடுத்த தேர்தல் வெற்றி பற்றியும் பாராளுமன்ற பிரதிநிதித்துவம் பற்றியும் சிந்தித்தார்களே தவிர, சமூகத்தின் உரிமைகளுக்காக குரல் கொடுக்கக் கூடிய, சமூகத்தின் உரிமைகளை பெறுவதற்கு உழைக்கக் கூடியவர்களாக அவர்களில் பெரும்பாலானோர் செயற்பட்டிருப்பதாக முஸ்லிம் அரசியல் வரலாற்றில் அவதானிக்கக் கூடியதாகவில்லை. அவ்வாறானதொரு சூழ்நிலையில்தான் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் ஸ்தாபிக்கப்பட்டது. இக்கட்சி ஸ்தாபிக்கப்பட்டதன் நோக்கம் பதவிகளைப் பெறுவதற்கோ பணத்தை அள்ளிக்கொள்வதற்கோ அல்ல. மாறாக இந்நாட்டில் வாழ்கின்ற முஸ்லிம்களின் பறிக்கப்பட்ட உரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கும் தனித்துவ சமூகமொன்று சுதந்திரமாக வாழ்வதற்கான உரிமைகளைப் பெறுவதற்குமாகும். ஆனால், சமகாலத்தில் இந்நிலை தலைகீழாக மாற்றப்பட்டிருக்கிறது என்பதை மாத்திரமே அவதானிக்க முடிகிறது.
சுயவிசாரணையும் தலைமைகளும்
முஸ்லிம் காங்கிரஸின் எழுச்சியும், மறைந்த தலைவர் அஷ்ரபின் தலைமைத்துவ வழிகாட்டலும் வடக்கு, கிழக்கு முஸ்லிம்களை மாத்திரமின்றி, நாட்டின் ஏனைய பாகங்களிலும் வாழ்ந்த முஸ்லிங்களை வெகுவாகக் கவர்ந்திழுத்தது. நீலத்திலும் பச்சையிலும் இருந்து கொண்டு அரசியல் முன்னெடுப்புக்களை மேற்கொண்ட பலர் முஸ்லிம் காங்கிரசோடு இணைந்து செயற்பட முன்வந்தனர்.
இதன் மூலம் அஷ்ரபினதும் காங்கிரஸினதும் பலம் மேலும் வழுப்பெற்றது.
அடிமைத்தனத்துடன் வெறும் சலுகைகளைக் காட்டி அவற்றினால் கட்டிவைக்கப்பட்ட மக்களின் உணர்வுகளில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி, சலுகைகளை விட தனித்துவமும் உரிமையுமே முக்கியத்துவமிக்கது என்பதை மறைந்த தலைவர் அஷ்ரப் தனது அரசியல் பயணத்தினூடாக வெளிப்படுத்தினார்.
அது மாத்திரமின்றி, சமூகத்தின் உரிமைகளைப் பெற்றெடுக்கும் கட்சியாகவே முஸ்லிம் காங்கிரஸ் செயற்படும், செயற்பட வேண்டும் என்ற இலக்குடன் கட்சியை முன்னெடுத்த மறைந்த தலைவர் அஷ்ரப் 2000ஆம் ஆண்டு வரை நடைபெற்ற பொதுத்தேர்தலிலும் மாகாணசபை, உள்ளூராட்சி மன்றத்தேர்தல்களிலும் வடக்கு, கிழக்கில் மாத்திரமின்றி நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளிலுமிருந்து பாராளுமன்றத்திற்கும், மாகாண சபைகளுக்கும் உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கும் உறுப்பினர்களைப் பெற்றெடுத்தார்.
அஷ்ரபின் தலைமைத்துவத்துடனான முஸ்லிம் காங்கிரஸின் ஏறக்குறைய 15 வருட அரசியல் காலத்தில் சமூகம் சார்பான இலக்குகள் பல மக்கள் சக்தியினூடாக வெற்றிகொள்ளப்பட்டது. இருப்பினும், அரசியல் ரீதியில் சிதறிக்கிடந்த சமூகத்தை தனித்துவக் கட்சியினூடாக ஒன்றிணைத்து செயற்பட்டு, இந்நாட்டில் முஸ்லிம் அரசியல் சக்தி மிகப் பலமிக்கது என்று காட்டுவதற்காக செயற்பட்ட அவரின் பிரிவும் தலைமைத்துவப் போட்டியும் இக்கட்சியையும் அவரின் கனவுகளையும் சிதைக்கச் செய்தது. இந்தச் சிதைவானது சமகாலத்தில் உச்சத்தை அடைந்துள்ளதைக் குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.
பதவி பறிக்கப்பட்ட முன்னாள் செயலாளர் ஹசன் அலியினதும் பதவி நீக்கப்பட்ட முன்னாள் தவிசாளர் பசீர் சேகு தாவூதினதும் செயற்பாடுகள் மற்றும் அறிக்கைகள் முஸ்லிம் காங்கிரஸை மக்கள் மன்றுக்கு இழுத்து வந்திருக்கிறது என்பதை மறுக்க முடியாது. அவர்கள் இருவரினாலும் வெளிப்படுத்தப்படுகின்ற கருத்துக்கள் ஆரம்ப காலப் போராளிகளின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
கட்சியைத் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும் என்று பதவி பறிக்கப்பட்டவர்களும் பதவியிலிருந்து விலக்கப்பட்டவர்களும் கூறினாலும், அதற்கான செயற்பாடுகளை அவர்கள் முன்னெடுத்தாலும்.
இக்கட்சிக்காக இரத்தம் சிந்தி, தியாகங்கள் பல புரிந்து இக்கட்சியின் ஆணிவேராகவும் பக்கவேர்களாகவும் இருந்து இக்கட்சி பெரும் விருட்சமாக வளர இரவு பகலாக பாடுபட்டவர்கள் கட்சியின் தலைமையில் மாற்றம் வேண்டும், அந்த மாற்றம் கிழக்கிற்கு மாற வேண்டும் என்ற கோஷத்தை எழுப்பி வருகின்றனர்.
கடந்த வெள்ளிக்கிழமை நிந்தவூர் பிரதேச சபையின் முன்னாள் தவிசாளர் தாஹிரின் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டத்தில் அத்தகைய குரல்களைக் கேட்க முடிந்ததைச் சுட்டிக் காட்ட வேண்டும்.
இவ்வாறு முஸ்லிம் காங்கிரஸ் மீது ஆரம்ப காலப் போராளிகள் கொண்டுள்ள அதிருப்திக்கும் அவர்களின் உணர்வுகளில் ஏற்பட்டுள்ள அதிர்வுகளுக்கும் பல்வேறு காரணங்கள் இருப்பதை நிராகரிக்க முடியாது. நாட்டின் சமகால அரசியல் நீரோட்டத்தில் காணப்படுகின்ற அரசிலமைப்பு மாற்றம் அல்லது உருவாக்கம், தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம், உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கான எல்லைநிர்ணயம், அரசியல் தீர்வுக்கான நடவடிக்கைகள் என்பவற்றில் ஓரளவு கட்சி சார்பில் அக்கறை செலுத்தப்பட்டாலும் இந்நாட்டு முஸ்லிம்கள், குறிப்பாக கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் தொடர்பில் இக்கட்சி முழுமையாக அக்கறை செலுத்தவில்லை என்ற குற்றச்சாட்டின் உணர்வுகள்தான் இக்கட்சியையும் கட்சியின் தலைமைத்துவத்தையும் மக்கள் மன்றில் நிறுத்தியிருக்கிறது. இக்கட்சியை வளர்த்தெடுத்த கிழக்கு மக்கள் மத்தியில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
இவ்வாறான நிலை ஏற்பட்டுள்ளபோதிலும், கட்சித் தலைமையும் கட்சியும் சுயவிசாரணையை மேற்கொள்ள முன்வராமை கவலையளிக்கிறது. மக்கள் மத்தியில் ஏன் இவ்வாறான அதிர்வுகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன? இவ்வதிர்வுகளை எவ்வாறு நீக்கி கட்சியைப் பலப்படுத்தி அரசியல் பலத்தை தக்க வைத்துக்கொள்ள முடியும் என்று சுயவிசாரணை மேற்கொள்வதற்கு பதிலாக பிரம்பெடுத்து அடிக்க வேண்டும் என்ற நகைச்சுவையான பேச்சுகள் ஆரோக்கியமற்றதாக அமையும் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவது அவசியமாகும். அதுமாத்திரமின்றி, மக்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்காத தலைமைகளும் கட்சிகளும் காணாமல் போன வரலாறுகள் பலவுண்டு என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ளச் செய்வதும் அவசியமாகவுள்ளது.
தனித்துவ சமூகத்துக்கான உரிமைகளைப் பெற்று இந்நாட்டில் முஸ்லிம்கள் நிம்மதியாக வாழ வேண்டுமாயின் அரசியல் சக்திகள் ஒன்றுபடுவது மாத்திரமின்றி பலம்பெறுவதும் அவசியமாகும். இந்த அவசியத்தை உணராது சிறுபிள்ளைத்தனமான பேச்சுக்களையும் அறிக்கைகளையும் விட்டுக்கொண்டு ஆணவத்துடன் செயற்படுவதற்கு கட்சிகளும் தலைமைகளும் முயற்சிக்குமாயின் முஸ்லிம்களுக்கும் பல்வேறு காரணங்கள் இருப்பதை நிராகரிக்க முடியாது.
நாட்டின் சமகால அரசியல் நீரோட்டத்தில் காணப்படுகின்ற அரசிலமைப்பு மாற்றம் அல்லது உருவாக்கம், தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம், உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கான எல்லைநிர்ணயம், அரசியல் தீர்வுக்கான நடவடிக்கைகள் என்பவற்றில் ஓரளவு கட்சி சார்பில் அக்கறை செலுத்தப்பட்டாலும் இந்நாட்டு முஸ்லிம்கள்; குறிப்பாக கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் தொடர்பில் இக்கட்சி முழுமையாக அக்கறை செலுத்தவில்லை என்ற குற்றச் சாட்டின் உணர்வுகள்தான் இக்கட்சியையும் கட்சியின் தலைமைத்துவத்தையும் மக்கள் மன்றில் நிறுத்தியிருக்கிறது. இக்கட்சியை வளர்த்தெடுத்த கிழக்கு மக்கள் மத்தியில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
முஸ்லிம்களின் அரசியல் எதிர்காலம் பிரகாசமற்றுப்போவதுடன் மாற்றுத் தலைமைகளும் கட்சிகளும் உருவாகுவதைத் தவிர்க்க முடியாது கிழக்கு உணர்வுகளின் அதிர்வுகள் புலப்படுத்தி நிற்கிறது என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவது காலத்தின் தேவையாகும்.
முஸ்லிம் காங்கிரஸின் எழுச்சியும், மறைந்த தலைவர் அஷ்ரபின் தலைமைத்துவ வழிகாட்டலும் வடக்கு, கிழக்கு முஸ்லிம்களை மாத்திரமின்றி, நாட்டின் ஏனைய பாகங்களிலும் வாழ்ந்த முஸ்லிங்களை வெகுவாகக் கவர்ந்திழுத்தது. நீலத்திலும் பச்சையிலும் இருந்து கொண்டு அரசியல் முன்னெடுப்புக்களை மேற்கொண்ட பலர் முஸ்லிம் காங்கிரசோடு இணைந்து செயற்பட முன்வந்தனர்.
இதன் மூலம் அஷ்ரபினதும் காங்கிரஸினதும் பலம் மேலும் வழுப்பெற்றது.
அடிமைத்தனத்துடன் வெறும் சலுகைகளைக் காட்டி அவற்றினால் கட்டிவைக்கப்பட்ட மக்களின் உணர்வுகளில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி, சலுகைகளை விட தனித்துவமும் உரிமையுமே முக்கியத்துவமிக்கது என்பதை மறைந்த தலைவர் அஷ்ரப் தனது அரசியல் பயணத்தினூடாக வெளிப்படுத்தினார்.
அது மாத்திரமின்றி, சமூகத்தின் உரிமைகளைப் பெற்றெடுக்கும் கட்சியாகவே முஸ்லிம் காங்கிரஸ் செயற்படும், செயற்பட வேண்டும் என்ற இலக்குடன் கட்சியை முன்னெடுத்த மறைந்த தலைவர் அஷ்ரப் 2000ஆம் ஆண்டு வரை நடைபெற்ற பொதுத்தேர்தலிலும் மாகாணசபை, உள்ளூராட்சி மன்றத்தேர்தல்களிலும் வடக்கு, கிழக்கில் மாத்திரமின்றி நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளிலுமிருந்து பாராளுமன்றத்திற்கும், மாகாண சபைகளுக்கும் உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கும் உறுப்பினர்களைப் பெற்றெடுத்தார்.
அஷ்ரபின் தலைமைத்துவத்துடனான முஸ்லிம் காங்கிரஸின் ஏறக்குறைய 15 வருட அரசியல் காலத்தில் சமூகம் சார்பான இலக்குகள் பல மக்கள் சக்தியினூடாக வெற்றிகொள்ளப்பட்டது. இருப்பினும், அரசியல் ரீதியில் சிதறிக்கிடந்த சமூகத்தை தனித்துவக் கட்சியினூடாக ஒன்றிணைத்து செயற்பட்டு, இந்நாட்டில் முஸ்லிம் அரசியல் சக்தி மிகப் பலமிக்கது என்று காட்டுவதற்காக செயற்பட்ட அவரின் பிரிவும் தலைமைத்துவப் போட்டியும் இக்கட்சியையும் அவரின் கனவுகளையும் சிதைக்கச் செய்தது. இந்தச் சிதைவானது சமகாலத்தில் உச்சத்தை அடைந்துள்ளதைக் குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.
பதவி பறிக்கப்பட்ட முன்னாள் செயலாளர் ஹசன் அலியினதும் பதவி நீக்கப்பட்ட முன்னாள் தவிசாளர் பசீர் சேகு தாவூதினதும் செயற்பாடுகள் மற்றும் அறிக்கைகள் முஸ்லிம் காங்கிரஸை மக்கள் மன்றுக்கு இழுத்து வந்திருக்கிறது என்பதை மறுக்க முடியாது. அவர்கள் இருவரினாலும் வெளிப்படுத்தப்படுகின்ற கருத்துக்கள் ஆரம்ப காலப் போராளிகளின் உணர்வுகளில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
கட்சியைத் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும் என்று பதவி பறிக்கப்பட்டவர்களும் பதவியிலிருந்து விலக்கப்பட்டவர்களும் கூறினாலும், அதற்கான செயற்பாடுகளை அவர்கள் முன்னெடுத்தாலும்.
இக்கட்சிக்காக இரத்தம் சிந்தி, தியாகங்கள் பல புரிந்து இக்கட்சியின் ஆணிவேராகவும் பக்கவேர்களாகவும் இருந்து இக்கட்சி பெரும் விருட்சமாக வளர இரவு பகலாக பாடுபட்டவர்கள் கட்சியின் தலைமையில் மாற்றம் வேண்டும், அந்த மாற்றம் கிழக்கிற்கு மாற வேண்டும் என்ற கோஷத்தை எழுப்பி வருகின்றனர்.
கடந்த வெள்ளிக்கிழமை நிந்தவூர் பிரதேச சபையின் முன்னாள் தவிசாளர் தாஹிரின் தலைமையில் நடைபெற்ற கூட்டத்தில் அத்தகைய குரல்களைக் கேட்க முடிந்ததைச் சுட்டிக் காட்ட வேண்டும்.
இவ்வாறு முஸ்லிம் காங்கிரஸ் மீது ஆரம்ப காலப் போராளிகள் கொண்டுள்ள அதிருப்திக்கும் அவர்களின் உணர்வுகளில் ஏற்பட்டுள்ள அதிர்வுகளுக்கும் பல்வேறு காரணங்கள் இருப்பதை நிராகரிக்க முடியாது. நாட்டின் சமகால அரசியல் நீரோட்டத்தில் காணப்படுகின்ற அரசிலமைப்பு மாற்றம் அல்லது உருவாக்கம், தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம், உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கான எல்லைநிர்ணயம், அரசியல் தீர்வுக்கான நடவடிக்கைகள் என்பவற்றில் ஓரளவு கட்சி சார்பில் அக்கறை செலுத்தப்பட்டாலும் இந்நாட்டு முஸ்லிம்கள், குறிப்பாக கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் தொடர்பில் இக்கட்சி முழுமையாக அக்கறை செலுத்தவில்லை என்ற குற்றச்சாட்டின் உணர்வுகள்தான் இக்கட்சியையும் கட்சியின் தலைமைத்துவத்தையும் மக்கள் மன்றில் நிறுத்தியிருக்கிறது. இக்கட்சியை வளர்த்தெடுத்த கிழக்கு மக்கள் மத்தியில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
இவ்வாறான நிலை ஏற்பட்டுள்ளபோதிலும், கட்சித் தலைமையும் கட்சியும் சுயவிசாரணையை மேற்கொள்ள முன்வராமை கவலையளிக்கிறது. மக்கள் மத்தியில் ஏன் இவ்வாறான அதிர்வுகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன? இவ்வதிர்வுகளை எவ்வாறு நீக்கி கட்சியைப் பலப்படுத்தி அரசியல் பலத்தை தக்க வைத்துக்கொள்ள முடியும் என்று சுயவிசாரணை மேற்கொள்வதற்கு பதிலாக பிரம்பெடுத்து அடிக்க வேண்டும் என்ற நகைச்சுவையான பேச்சுகள் ஆரோக்கியமற்றதாக அமையும் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவது அவசியமாகும். அதுமாத்திரமின்றி, மக்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்காத தலைமைகளும் கட்சிகளும் காணாமல் போன வரலாறுகள் பலவுண்டு என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ளச் செய்வதும் அவசியமாகவுள்ளது.
தனித்துவ சமூகத்துக்கான உரிமைகளைப் பெற்று இந்நாட்டில் முஸ்லிம்கள் நிம்மதியாக வாழ வேண்டுமாயின் அரசியல் சக்திகள் ஒன்றுபடுவது மாத்திரமின்றி பலம்பெறுவதும் அவசியமாகும். இந்த அவசியத்தை உணராது சிறுபிள்ளைத்தனமான பேச்சுக்களையும் அறிக்கைகளையும் விட்டுக்கொண்டு ஆணவத்துடன் செயற்படுவதற்கு கட்சிகளும் தலைமைகளும் முயற்சிக்குமாயின் முஸ்லிம்களுக்கும் பல்வேறு காரணங்கள் இருப்பதை நிராகரிக்க முடியாது.
நாட்டின் சமகால அரசியல் நீரோட்டத்தில் காணப்படுகின்ற அரசிலமைப்பு மாற்றம் அல்லது உருவாக்கம், தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம், உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கான எல்லைநிர்ணயம், அரசியல் தீர்வுக்கான நடவடிக்கைகள் என்பவற்றில் ஓரளவு கட்சி சார்பில் அக்கறை செலுத்தப்பட்டாலும் இந்நாட்டு முஸ்லிம்கள்; குறிப்பாக கிழக்கு வாழ் முஸ்லிம்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகள் தொடர்பில் இக்கட்சி முழுமையாக அக்கறை செலுத்தவில்லை என்ற குற்றச் சாட்டின் உணர்வுகள்தான் இக்கட்சியையும் கட்சியின் தலைமைத்துவத்தையும் மக்கள் மன்றில் நிறுத்தியிருக்கிறது. இக்கட்சியை வளர்த்தெடுத்த கிழக்கு மக்கள் மத்தியில் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
முஸ்லிம்களின் அரசியல் எதிர்காலம் பிரகாசமற்றுப்போவதுடன் மாற்றுத் தலைமைகளும் கட்சிகளும் உருவாகுவதைத் தவிர்க்க முடியாது கிழக்கு உணர்வுகளின் அதிர்வுகள் புலப்படுத்தி நிற்கிறது என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவது காலத்தின் தேவையாகும்.