ராஜகிரிய, மெத வெலிக்கடை வீதியில் தீ

உயிர்த்தெழும்
அதிகாலைச் சூரியன்.

இயற்கை அழகையும்
செயற்கை எழில்
கொஞ்சும்
முழுதையும்
மூடி வைத்திருக்கிற
சீமையிது.

நிழல் கூட
என் நேசத்திற்குரியது
எனலாம்.
எப்போதும் கூடவே
பின் தொடர்கிறது.

நாலா பக்கமும்
தலையை நிமிர்த்திய
மாடி வீடுகள்.

ஏழ்மையைச்
சொல்லிக் கொள்ளும்
குடிசை வீடுகள்.

மழைத் தாகத்திற்கு
வாய் விரித்து
வயல் வெளிகள்.

பூப்பெய்திய புது
கரும்புப் பெண்கள்.

கூழாங்ற்களிடம்
உறவாடி விட்டு
விரையும்
நீரோடைகள்.

பகிரங்கத்தில்
இரகசியமாய்க்
குளிக்க விரையும்
குமரிகள்.

துடிக்கத் துடிக்க
கறி சமைக்கும்
அதிசுவை
ஆற்றுமீன்கள்.

சேறு மணத்துக்
கொண்டாலும்
சோறு போட்டுக்
கொண்டிருக்கும்
தங்கம் பூசிய
நெல் மணிகள்.

கோரைப்புற்களின்
வரவேற்புடன்
வளைந்து நெளிந்து
செல்லும்
ஒற்றையடிப்பாதைகள்.

நாட்சந்திகளால்
நிரம்பிய
தார்வீதிகள்.

முதுகலை சுரக்கும்
நாட்டார் தாலாட்டு.

வான் தொட
ஓங்கும்
தென்னை மரங்கள்.

வாடிக் கிடக்கும்
ஒரு சில
சில்லறைக் கடைகள்.

கூட்டத்துடன் குதுகலிக்க
ஊருக்குள்
படுத்துக் கொண்ட
மைதானம்.

அதை முத்தத்தால்
தடுக்கிக் கொண்டே
இருக்கும்
வளைந்த வாவி.

ஊரைக் காவல்
பார்க்கும்
உயர்ந்த மலைகள்.

அதில் ஊற்றெடுத்த
புதுக் கிராமம்.

பேசும் போது
பெறுமதி கனக்கும்
மாணிக்கமடு.

ஓடு தந்தே
ஓய்வில்லாமற் போன
ஓட்டுத் தொழிற்சாலை.

அதைத் தாண்டியும்
எல்லை சோல்லும்
குடுவில்.

வனப்பு நிறைந்த
வடிவான வாங்காமம்.

முளைக்கும்
முகைதீன் கிராமம்.

இளைப்பைத்
தீர்க்கும்
நல்லதண்ணி மலை.

ஏட்டறிவு பெற
ஓட்டம் பிடிக்கும்
வெண் மாணாக்கள்.

காலப் பெருவெளியை
கவிதைக்குள்
கட்டிப் போட்ட
சில கவிஞர்கள்.

வர்ண பூலோகத்தின்
வடிவு சொல்லும்
ஓவியர்கள்.

மார்க்கம் கற்ற
ஆலிம்கள்.

மரியாதை சோல்லித்
தரும் ஆசிரியர்கள்.

புத்தி ஜீவிகளால்
சுத்திக் கொண்டிருக்கும்
இக்கரைச் சீமைக்கு
கண்படலாம்
என்பதால்
அக்கரையுடன்
முற்றுப்புள்ளி
இட்டுக் கொள்கிறேன்.

அஸ்றம் காசிம்
இறக்காமம்