வ.ஐ.ச. ஜெயபாலன் சர்வதேச தமிழ் சமூகத்தினரால் நன்கு மதிக்கப்படுபவர். கவிஞர், நாவலாசிரியர், அரசியல் செயற்பாட்டாளர், அரசியல் ஆலோசகர் என்றெல்லாம் அறியப்பட்டவர். அண்மையில் சினிமா நட்சத்திரமாகவும் தம்மை அடையாளப்படுத்தியுள்ளார். சர்வதேச சமூகத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ள நிலையில், இவர் ஓர் இலங்கையர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. யாழ் குடா நாட்டின் உடுவில் பிரதேசத்தை பிறப்பிடமாகக் கொண்ட இவர், யாழ். பல்கலைக்கழகத்தின் மாணவர் சங்க கௌரவ தலைவராகவும் விளங்கியுள்ளார். இலங்கையில் யுத்த சூழ்நிலையின் போது, புலம் பெயர்ந்து, நோர்வே நாட்டின் பிரஜாவுரிமைப் பெற்று அங்கும் இந்தியாவிலுமாக வாழ்ந்து வருகிறார். சிங்கள மக்கள் இவரை ஒரு தேசியவாதியாகக் கருதி வருகின்றனர். தமிழ் பகுதிகளில் சிறுபான்மையினராக வாழும் சிங்கள, முஸ்லிம்களுக்கெதிராக அன்று புலிகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட நடவடிக்கைகளைக் கண்டித்து இவர் குரல் கொடுத்தமையாலே சிங்கள மக்களின் அபிமானத்திற்குரியவராக விளங்குகிறார்.
இவருடன் ராவய வார இதழ் மேற்கொண்ட நேர்காணலின் தமிழாக்கம் இங்கு தரப்படுகிறது.
கே: இலங்கையில் இன்று நிலவும் அரசியல் நிலை குறித்து உங்கள் அபிப்பிராயம் என்ன?
சிங்கள அரசியல் தலைமைகள் இதுவரையும் தமிழ் மக்கள் மீது காட்டி வந்த எதிர்ப்பினை ஓரளவுக்கு மட்டுப்படுத்திக் கொண்டு இப்போது அதனை முஸ்லிம்கள் மீது திசைதிருப்பி வருவதாகவே எனக்குத் தோன்றுகிறது. இது மிகவும் மோசமானதொரு செயற்பாடாகும். மத்தியதர சிங்கள மக்களுடன் நாடி பிடித்துப் பார்க்கையில், அவர்களுக்கு தமிழர் மீதிருந்த குரோதம் குறைந்து அது முஸ்லிம்கள் மீது திசைமாறியிருப்பது தெரிய வருகிறது. தம் அரசியல் வங்கியை வளர்த்து அரசியல் நடத்த சிங்களவர்களுக்கு எப்போதும் இனப்பகைமையொன்று தேவைப்படுகிறது. பகைமை முஸ்லிம்கள் மீது திருப்பப்பட்டுள்ளதால் தமிழர்கள் பழையன மறந்திருப்பார்கள் என்று சிங்களவர்கள் இப்போது நினைக்கக்கூடும். அது தவறு. தமிழர்கள் சிங்கள தலைமைகளுக்குக் கேட்கும் வண்ணமாய் உரத்துக் கேட்குமளவு குரல் கொடுப்பதில்லை. பகிரங்கமாகப் பேசிக் கொள்ளாது தம் கவலைகளை அப்படியே அடக்கிவாசித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கே: இதனை மேலும் விளக்க முடியுமா?
யுத்தம் முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டவுடன் பெரும்பாலான சிங்களவர்கள் அதற்கு தவறான அர்த்தத்தையே கொண்டிருந்தனர். யுத்தம் உருவானதற்கான காரணத்தைப் போன்றே யுத்தத்தின் பின்னர் தோன்றியுள்ள நிலைமைகள் குறித்தும் அவர்களுக்கு போதிய தெளிவிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. தமிழ் மற்றும் வடக்கு, கிழக்கு பிரச்சினை என்பன தமிழ், முஸ்லிம்களுக்கிடையிலான கலாசாரத் தனித்துவ அடையாளங்கள் தொடர்பானதொரு பிரச்சினையாகும். கலாசார தாயகம் தொடர்பான பிரச்சினையாகும். தமிழ் பிரதேசங்களில் எல்லாம் சிங்களக் கிராமங்களும் உள்ளடங்குகின்றன. அவர்களுக்கென்றும் தனியான கலாசாரம் உண்டு. மலையகத்திலும் சிறுபான்மையாக தமிழர்கள் வசிக்கிறார்கள். அவர்களுக்கும் புறம்பானதொரு கலாசாரம் உண்டு. இவையெல்லாம் கருத்திற் கொண்டு சகல இனங்களையும் அனுசரித்துச் செல்லக்கூடிய அரசியல் தீர்வொன்றைப் பெற்றுக் கொடுப்பதே யுத்தத்தின் பின் நாம் மேற்கொண்டிருக்க வேண்டிய முதற்பணியாகும். அத்துடன் யுத்தம் முடிந்த கையோடு, அரசியல் தீர்வொன்றுக்கு வந்திருக்க வேண்டும். சமஷ்டி முறையொன்றை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும். அல்லது அதற்கு நிகரான அரசியல் முறைமையொன்றைக் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும். இதற்கு மேலும் இன்னும் ஏதும் செய்ய வேண்டுமாயின், தமிழ் மக்களையும் ஒன்றாக இணைத்துக் கொள்வதற்குரிய அரசியல் தீர்வொன்றுக்கு வரவேண்டும். இதன் பிறகே உண்மையான வெற்றியென்று சிங்கள மக்களால் கொண்டாட முடியும்.
கே:முஸ்லிம்கள் மீதான எதிர்ப்பு குறித்து நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
நான் முஸ்லிம் சமூகம் சார்பாக பேசிவருவது குறித்து முஸ்லிம் சகோதரர்கள் நன்கறிவார்கள். வட புலத்திலிருந்து அன்று முஸ்லிம்களை வெளியேற்றுவதற்கு பிரபாகரன் தீர்மானம் எடுத்தபோது, அதற்கு நான் கடும் எதிர்ப்பை வெளியிட்டிருந்தேன். நான் முஸ்லிம் மக்களுக்காக கவிதைகள் கூட வடித்திருக்கிறேன். இதேநேரம் நான் சிங்கள மக்களிடம் முஸ்லிம்கள் உங்களுடன் ஒன்றுபட்டு செயலாற்றியதொரு சமூகமல்லவா? என்று கேட்க விரும்புகிறேன். வரலாற்று நெடுகிலும் இடம்பெற்ற இனப்பூசல்களின் போது, முஸ்லிம்கள் சிங்களவர்களுடன் தான் இருந்தார்கள். அதனால் சிங்களவர்கள் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக செயல்படுவதற்கு எந்த வகையிலும் நியாயமில்லை. எனவே எந்தப் பிரச்சினையானாலும் சரி சிங்களவர்கள் முஸ்லிம்களுடன் பேசித் தீர்த்துக் கொள்வதே சரியான வழியாகும்.
கே:யுத்தம் முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டதை சிங்களவர்கள் தவறான அர்த்தம் கொண்டுள்ளதாக குறிப்பிடுகிறீர்களே, அது குறித்து இன்னும் விளக்கமாகக் கூறலாமா?
இந்த விடயம் குறித்து மீள்பரிசீலனை செய்யும்படி சிங்களவர்களை நான் கேட்டுக் கொள்கிறேன். தமிழர்கள் நிரந்தரமாக முடமாக்கப்பட்டு விட்டதாகவே சிங்களவர்கள் எடை போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பௌதிக ரீதியில் மஹிந்த ராஜபக் ஷ காலத்திலேயே யுத்தம் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டு விட்டது. ஆனாலும் அதன் பின்னர் வடக்கின் நிலைமை நன்றாக அமையவில்லை. கடும் மோசமான நிலையே தோற்றுவிக்கப்பட்டிருந்தது. அங்கு மிகவும் பீதியே நிலவியது. இந்த புது அரசு பதவிக்கு வந்ததுடன் அந்த நிலை மாறியது. ஆனாலும் இப்போது பிரச்சினைத் தீர்வில் காலம் கடத்தப்படுகிறது.
யுத்தமும் இல்லாத சமாதானமும் இல்லாத நிலை ஒன்றே இன்று நாட்டில் நிலவுகிறது. உண்மையிலேயே தமிழ் மக்கள் 1983 க்கு முன்னுள்ள நிலைக்கோ அல்லது யுத்தத்துக்கு முன்பிருந்த நிலைக்கோ சென்று விட்டதாக நான் கருதவில்லை. யுத்தத்தில் தமிழர்கள் அணுகிய யுத்த வடிவம்தான் தோல்வி கண்டது. ஆனால் உண்மையில் தமிழர் போராட்டம் உலக தமிழ் மக்களின் ஒரு தனித்துவ அடையாளமாக மாற்றங்கண்டது. யுத்த முடிவில் தமிழ் மக்கள் பாரிய பௌதிக இழப்பைச் சந்தித்தனர்.
பாரிய விலையையும் செலுத்தினர். ஆனாலும் தமிழ் மக்களின் போராட்டம் வீண் போன ஒன்றாகக் கருதுவதற்கில்லை. இன்று யாரும் மலேசியா, சிங்கப்பூர், மொரிசியஸ் போன்ற நாடுகளுக்குச் சென்றால், இதனை நன்கு உணர்ந்து கொள்ளலாம். அங்குள்ள தமிழர்கள் தென் இந்தியாவையோ அல்லது இலங்கையையோ சேர்ந்தவர்கள் அல்லர். விஷேடமாக மொரிசியஸில் வாழும் தமிழர்களுக்கு தமிழ் மொழி தெரியாது. ஆனால் இலங்கையில் இடம்பெற்ற யுத்தத்தின் விளைவாக தமிழ் மொழி தெரியாத மொரிசியஸ் தமிழ் மக்கள் தனித்துவ அடையாளத்துடன் தம்மை உட்படுத்திக் கொண்டுள்ளார்கள். தென் ஆபிரிக்காவிலும் நிலைமை அவ்வாறு மாறிவிட்டது.
உலகளவில் தமிழ் தனித்துவ அடையாளத்துடன் கூடிய மிகவும் பெரிய புலம்பெயர் சமூகமொன்று உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. பூகோள மட்டத்திலும் அது வியாபித்துள்ளது. கனடா நாட்டை உற்று நோக்கினால் அங்குள்ள பாராளுமன்றத்தில் தமிழ் மக்கள் பிரதிநிதியொருவர் நியமனம் பெற்றுள்ளார். ஒஸ்லோ நகரத்தில் பிரதிமேயராக இருபத்தேழு வயதுடைய இளம் தமிழ் பெண்மணியொருவர் நியமிக்கப்பட்டுள்ளார். உலகம் முழுவதிலுமுள்ள தமிழ் மக்கள் ஓரினமாக ஒன்றுபடுத்தப்பட்டுள்ளார்கள். உலகில் எந்த இடத்திற்கும் சென்று நாம் பார்ப்போமேயானால், அங்கு உலகின் எந்த நாட்டிலிருந்து இடம்பெயர்ந்து வந்து வாழும் தமிழரிடம் உங்கள் தலைவன் யார் என்று வினவினால் அவர்கள் அனைவரும் ஒரே தலைவரின் பெயரைத்தான் கூறுவார்கள்.
உலகளவில் தமிழ் தனித்துவ அடையாளத்துடன் கூடிய மிகவும் பெரிய புலம்பெயர் சமூகமொன்று உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. பூகோள மட்டத்திலும் அது வியாபித்துள்ளது. கனடா நாட்டை உற்று நோக்கினால் அங்குள்ள பாராளுமன்றத்தில் தமிழ் மக்கள் பிரதிநிதியொருவர் நியமனம் பெற்றுள்ளார். ஒஸ்லோ நகரத்தில் பிரதிமேயராக இருபத்தேழு வயதுடைய இளம் தமிழ் பெண்மணியொருவர் நியமிக்கப்பட்டுள்ளார். உலகம் முழுவதிலுமுள்ள தமிழ் மக்கள் ஓரினமாக ஒன்றுபடுத்தப்பட்டுள்ளார்கள். உலகில் எந்த இடத்திற்கும் சென்று நாம் பார்ப்போமேயானால், அங்கு உலகின் எந்த நாட்டிலிருந்து இடம்பெயர்ந்து வந்து வாழும் தமிழரிடம் உங்கள் தலைவன் யார் என்று வினவினால் அவர்கள் அனைவரும் ஒரே தலைவரின் பெயரைத்தான் கூறுவார்கள்.
தமிழ் மக்கள் யுத்தத்தில் பாரிய விலை கொடுத்துப் பெற்ற பெரும் பெறுபேறு இதுதான். சர்வதேச மக்கள் மத்தியில், உலகளவில் பரந்து வாழும் தமிழ் மக்களுக்கென்று ஓர் உயரிடம் இருக்கவே செய்கிறது. தமிழ் மக்களுக்கு இழப்பதற்கு வேறு ஏதும் இல்லை என்று கூறும் அளவுக்கு அவர்கள் யுத்தத்தில் இழந்துள்ளார்கள். இறுதிகட்ட யுத்தத்தில் அவர்கள் அடைந்த அனுபவங்கள் மறப்பதற்கில்லை. தமிழ் மொழி பேசும் காரணத்திற்காக இலங்கைத் தமிழ் பெண்கள் அனுபவித்த துன்ப துயரங்கள் சொல்லுந்தரமன்று. இவர்களுக்கு மனிதாபிமானம் காட்டப்பட்டதா? இந்தக் கொடூரங்களை அவர்கள் எளிதில் மறந்துவிட மாட்டார்கள். இன்று தமிழ் மக்கள் உலகமயமாக்கப்பட்டுள்ளார்கள். அவர்கள் வளர்ச்சியடைந்துள்ளார்கள்.
கே:இலங்கையிலுள்ள தமிழ் மக்கள் உள்நாட்டு ஜனநாயகத்தை நம்பி வாக்களித்தார்கள் அல்லவா?
அப்படி சொல்வதற்கில்லை. கடந்த இரு ஜனாதிபதித் தேர்தல்களிலும் தமிழ் மக்கள் ஒரே நிலைப்பாட்டிலே இருந்தார்கள். அவர்கள் தம் முதலாவது எதிரிக்கு எதிராகவே வாக்களித்தார்கள். தமது முதல் எதிரியாக மகிந்த ராஜபக் ஷவையே கண்டு கொண்டார்கள். சிங்களவர்கள் எப்படி யுத்தத்தை வெற்றி கொண்டார்கள் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
பெரும் இழப்புக்களை சந்தித்தே யுத்தத்தை வென்றெடுத்தார்கள். பெரும் தொகையான கடன் பெற்றே பெரிய இராணுவம் ஒன்றை அமைத்தார்கள். நாட்டை விற்றார்கள். இவ்வாறெல்லாம் மேற்கொண்டதனால் மட்டும் யுத்தத்தை வெற்றி கொள்ளவில்லை.வெற்றிக்கு பிரபாகரன் கடைப்பிடித்த நோக்கங்களும் காரணமாயின. அவர் இந்தியாவை ஆண்ட பாரி மன்னனாகத் தன்னைக் கருதினார். நிபந்தனையற்ற சுதந்திரமொன்றைப் பெற எண்ணினார். அதனால் எண்பதுகளில் இந்தியா, பாதியவிலான சமஷ்டி முறையொன்றை முன்வைத்தும் அதற்கு இணங்க மறுத்தார். அவர் பூரண சுதந்திர நாட்டையே விரும்பினார். அப்போதைய ஜனாதிபதி பிரேமதாஸ மற்றும் இந்திய இராணுவத்துக்கெதிராகவும் போரிட்டார். அமெரிக்கா தலையிட்டாலும் கூட, அதற்கெதிராகவும் சண்டையிடுவதாகவும் பிரபாகரன் சூளுரைத்தார்.
இதன் விளைவாக இந்தியா மற்றும் சர்வதேச சமூகங்களின் எதிர்ப்பையே அவர் சம்பாதித்துக்கொண்டார். தமிழ் மக்களுக்கு உதவுவதை விடுத்து பிரபாகரனின் சுதந்திரம் குறித்த நிலைப்பாட்டுக்கு எதிராக செயல்படுவதே அவர்களின் நடவடிக்கையாகவிருந்தது. பிரபாகரனை தேசிய வீரன் என்று கூட பிரேமதாஸ வர்ணித்தார். பின்னர் அவரே அக்கருத்தை மாற்றிக் கொண்டார். சிங்களவர்கள் எப்போதும், இதே விளையாட்டைத்தான் கையாள்வார்கள். பின்னர் பிரபாகரன் சிங்களவர்களின் தேசிய எதிரியானார்.
கே: நீங்கள் குறிப்பிடும் உலகளாவிய தமிழ் சமூகம் குறித்தும் அடுத்துவரும் சந்ததியினர் பற்றியும் மேலும் விளக்கம் தரலாமா?
இந்த அரசியல் யாப்பு முன்மொழிவு எமது சந்ததியினரின் அரசியலில் இறுதிக் கட்டத்திலாகும். இதன்பின்னர் தமிழ்த் தலைவர்களான சம்பந்தன், சுமந்திரன், மாவை சேனாதிராஜா, கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம் ஆகியோரின் அரசியல் அஸ்தமனமாகிவிடும். சிங்கள தலைவர்களான மஹிந்த ராஜபக் ஷ, மைத்திரிபால சிறிசேன, ரணில் விக்ரமசிங்க ஆகியோரின் அரசியல் வாழ்வும் முற்று பெறும். சம்பந்தன்கள் மீண்டும் உருவாகுவதில்லை.
புதியதொரு அரசியல் உருப்பெரும் இன்று டுவிட்டர், முகநூல் போன்றனவற்றினூடாக அரசியல் செய்கிறார்கள். ஆட்சியை மாற்றியமைக்கின்றனர். புதிய சந்ததியினர் முன்னைய அனுபவங்கள் ஊடாக பாடம் படித்துக் கொள்வர். அவர்கள் நவீன அறிவாற்றலுடன் பணியாற்றுவார்கள். வளர்ச்சி பெற்ற அறிவோடு செயற்படுவார்கள். அத்தகைய அரசியல் நடவடிக்கைகள் அமெரிக்கா, கனடா, சென்னை போன்ற நாடுகளில் இருந்துதான் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. அதனால் அவற்றைத் கட்டுப்படுத்த இயலாதுபோகும். தடுத்து நிறுத்தவும் முடியாதிருக்கும்.
அவர்கள் பிரபாகரன் எண்ணியது போன்று பூரண சுதந்திரத்தில் நம்பிக்கை வைப்பதில்லை. உலகமயமாக்கலுக்குள்ளிருந்தே ஒத்துழைப்புடனான சுதந்திரத்தையே இவர்கள் எதிர்பார்க்கின்றனர். இது புதிய அமைப்பிலானதொரு சமாதான முறையாகும். இப்போது பந்து, சிங்கள தலைவர்களின் கரங்களுக்கு வந்திருக்கிறது. அவர்கள் பந்தை எப்படி விளையாடப் போகிறார்களோ அதில்தான் நாட்டின் எதிர்காலம் தங்கியிருக்கிறது. ஒன்றோ புதியதொரு சமாதான சூழ்நிலை. இன்றேல் புதியதொரு யுத்தம் இந்த இரண்டில் ஒன்றையே நாடு அனுபவிக்கப் போகிறது.
கே: சிங்களத் தலைவர்கள் இப்போது செய்ய வேண்டியதென்ன?
இன்றுள்ள பரம்பரையில் தமிழ், சிங்களம், முஸ்லிம் மக்களுக்குள்ள பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காணக்கூடிய இறுதியான ஒரே சந்தர்ப்பம் புதிய அரசியல் யாப்பேயாகும். அரசியல் மறுசீரமைப்பொன்று உருவாக்கம் பெறும் பட்சத்தில் தமிழ் புலம் பெயர்ந்த சமூகமும், சர்வதேச தமிழ் மக்களும் இலங்கையின் பொருளாதாரத்தைக் கட்டியெழுப்பக் கூடிய அர்ப்பணிப்புச் செய்வார்கள். சென்னை இலங்கைக்கு பரந்தளவிலான சந்தை வசதியொன்றை உருவாக்கிக் கொடுக்கும். அப்போதுதான் நாம் யுத்தத்தை வென்றெடுத்தோம் என்று சிங்கள மக்களால் மார்பு தட்டிக்கொள்ள முடியும். இந்தப் பொருளாதார விருத்தி உண்மையிலேயே சமாதான காலத்தில் முன்னெடுக்கப்பட்டதொன்றாகும். இலங்கையின் ஏராளமான உற்பத்திப் பொருட்கள் சர்வதேசமெங்கும் சந்தைப்படுத்தப்பட்டன.
டெல்மா தேயிலை உட்பட பெயர்போன வர்த்தக நுகர்வுப் பொருட்கள் பெருமளவில் வெளிநாடுகளில் விற்பனையான காலமும் அதுவே. யுத்தம் மோசமான கட்டத்தையடைந்தபோது, தமிழ் செயற்பாட்டாளர்கள் சர்வதேச சந்தையில் இலங்கையின் உற்பத்திகளைப் பகிஷ்கரித்தனர். கடைகளில் இலங்கையின் உற்பத்திப் பொருட்கள் விற்பனை செய்வதையும் தடுத்தனர். ஒரு சில கடைகளில் காணப்பட்ட இலங்கைப் பொருட்களை அழித்து நாசம் செய்தனர்.
அடுத்து சிங்களவர்களின் தேசாபிமானத்தை நான் வரவேற்கிறேன். அவ்வாறு நடந்து கொள்வதில் தவறில்லை. அடுத்து பெரும்பான்மையினர் என்ற வகையில் சிங்களவர்களுக்கு வெற்றி கிடைக்க வேண்டும். அதற்கவர்கள் செய்ய வேண்டியதென்ன? உலகமயமாக்கலை வெற்றி கொள்வதிலேயே உண்மையான வெற்றி தங்கியிருக்கிறது. இப்போது அவர்களின் இனப்பற்றிலே பிரச்சினையொன்றிருக்கிறது. அவர்கள் உலகமயமாக்கலைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
முந்திக்கொண்டு போகும் ஓர் இனமாக மாறக்கூடாது. அத்துடன் தமது யுத்த வெற்றியில் சிறைக் கைதிகளாக சிங்களவர்கள் ஆளாவதும் நல்லதல்ல. எமது சந்ததிகளான தமிழ் மக்கள் சிங்கள மக்களுடன் சமஷ்டி முறையொன்று குறித்து கலந்துரையாடுவதற்குத் தயாராகவுள்ளனர். தவறும் பட்சத்தில் அடுத்துவரக்கூடிய சந்தயினர் சர்வதேச சமூகத்துடனோ அல்லது இந்தியாவுடனோ இணைந்து சமஷ்டி முறையொன்றை ஏற்படுத்தும் கலந்துரையாடலுக்கு தயாராவது தவிர்க்க முடியாது போகும்.
நன்றி: ராவய